Anna Kolarczyk

Około 1179 roku - książę krakowski Kazimierz Sprawiedliwy przekazał kasztelanię oświęcimską swemu bratankowi Mieszkowi Plątonogiemu, księciu opolskiemu i panu na Raciborzu.

 

Na przełomie XII i XIII w. - Oświęcim posiadał kościół parafialny (zapewne drewniany), zniszczony przez Tatarów.

 

 1241 rok - za rządów Mieszka 11, księcia opolskiego, ciągnące na Śląsk oddziały tatarskie grupy Baidara, splądrowały i spaliły gród oraz zniszczyły okoliczne tereny.

 

Około 1272 roku - z rąk kolejnego księcia opolskiego Władysława I, Oświęcim otrzymał prawa miejskie na wzór dolnośląskiego Lwówka. (Prawo lwóweckie było jedną z polskich odmian prawa magdeburskiego). W tym też czasie został wydany przywilej na wójtostwo miasta Oświęcimia.

 

1281-1282 - w wyniku podziału księstwa opolskiego, ziemia oświęcimska weszła w skład powstałego z tego podziału księstwa cieszyńskiego.

 

1291 rok - Oświęcim otrzymał z rąk Mieszka, księcia cieszyńskiego i pana na Oświęcimiu, potwierdzenie posiadanych już praw miejskich rozszerzonych dodatkowo o nowy przywilej sądowniczy i gospodarczy.

 

1315-1317 - z podziału księstwa cieszyńskiego powstało nowe - niezależne od Polski i Czech księstwo oświęcimskie ze stolicą w Oświęcimiu, którego samodzielnym władcą został książę Władysław.

 

1325-1327 - istniejący w Oświęcimiu kościół parafialny potwierdzają akta watykańskie.

 

1327 rok - książę oświęcimski Jan, zwany Scholastykiem, złożył hołd poddańczy Janowi Luksemburczykowi, królowi czeskiemu. Był to akt o doniosłej konsekwencji, który na przeszło sto lat uzależnił księstwo od wpływów Korony Czeskiej.

 

1445 rok - nastąpił podział księstwa oświęcimskiego na księstwo: oświęcimskie, zatorskie i toszeckie. Władcą księstwa oświęcimskiego został książę Jan IV.

 

1457 rok - na mocy układu zawartego w Gliwicach, książę oświęcimski Jan IV sprzedał swoje księstwo królowi polskiemu Kazimierzowi Jagiellończykowi.

 

 

1655-1656 - wojska szwedzkie zdobyły 30 października 1655 roku miasto oraz zamek. Zostały wyparte w grudniu tegoż roku. W odwecie za grudniowy pogrom Szwedzi spalili w pierwszych dniach lutego 1656 roku miasto i zniszczyli zamek. Okres wojen szwedzkich zapoczątkował upadek gospodarczy Oświęcimia.

 

1711 rok - groźny pożar zniszczył miasto, cały rynek i najbliższe przy nim ulice. Spaliła się również bożnica żydowska.

 

1772 rok - w wyniku rozbioru Polski, ziemia oświęcimsko-zatorska (w tym Oświęcim i Zator) znalazła się w granicach zaboru austriackiego, jako część tzw. Galicji.

 

 

XIX w. (druga połowa) - Oświęcim staje się ważnym węzłem kolejowym, gdyż zbiegają się w nim w nim w tym czasie trzy linie kolei żelaznej.

 

1863 rok - miał miejsce groźny w skutkach pożar. Pastwa płomieni padło dwie trzecie miasta, w tym górna część wieży kościoła parafialnego (stopiły się nawet dzwony), budynek ratusza, dwie synagogi oraz szpital - przytułek ubogich.

 

1866 rok - wojska pruskie przekroczyły pod Oświęcimiem granicę galicyjską. Pomiędzy oddziałami wojsk pruskich i austriackich rozegrała się bitwa.

 

1915 rok - rozpoczęto pierwszy rok szkolny w nowo powstałym gimnazjum.

 

1917 rok - na tzw. Łazach na Zasolu w pobliżu gościńca rządowego Oświęcim-Rajsko, powstała nowa osada barakowa określona jako Nowe Miasto lub Oświęcim III. Była tam m.in. Ekspozycja Krajowego Biura Pośrednictwa Pracy dla emigrantów sezonowych i stałych. W okresie międzywojennym część tej osady zamieszkiwali cieszyniacy, a w części były koszary Wojska Polskiego. W 1940 roku Niemcy utworzyli tu obóz koncentracyjny KL Auschwitz.

 

1918 rok - Polska Komisja Likwidacyjna w Krakowie powołała dla powiatu oświęcimskiego Powiatowy Komitet Likwidacyjny z siedzibą w Oświęcimiu. Był to pierwszy zalążek oficjalnych, cywilnych władz na tym terenie, utworzony przez władze odradzającej się Polski.

 

1926 rok - wśród witających, przybyłego do Oświęcimia nowego proboszcza, ks. Jana Skarbka, byli również przedstawiciele Gminy żydowskiej w Oświęcimiu na czele z rabinem, który zadeklarował zgodną współpracę z katolikami.

 

 

1939 rok (wrzesień) - bitwa pod Rajskiem (około 5 km od Oświęcimia) - ostatni akord walk granicznych, prowadzonych w obronie śląska przez Armię Kraków.

 

 

 

 

  1940 rok - na terenie przyszłego KL Auschwitz prowadzone były prace porządkowe, z udziałem około 300 skierowanych tam przymusowo oświęcimskich Żydów.

1940 rok (14 czerwca) - do założonego przez Niemców KL Auschwitz przywieziono pierwszy transport Polaków - więźniów politycznych. Zapoczątkowało to wielka tragedię ludzką, jaka miała się rozegrać na ziemi oświęcimskiej.

1940-1944 - w okolicznych miejscowościach okupanci przeprowadzili wiele akcji przesiedleńczych. Wolne miejsca zajmowali osadnicy niemieccy i Volksdeutsche.

1941 (październik) - rozpoczęcie budowy pierwszego odcinka KL Birkenau.

1941-1944 - budowa IG Farben (Werk Auschwitz) w Dworach koło Oświęcimia. Dała ona początek polskim zakładom Chemicznym "Oświęcim" (od 1997 roku firma Chemiczna Dwory S.A.).

1942 - powstał KL Auschwitz III-Monowitz.

1944 rok - czterokrotne naloty alianckiego lotnictwa: 20 sierpnia, 13 września oraz 18 i 26 grudnia.

1945 rok (styczeń) - likwidacja obozu. W ostatniej fazie esesmani wysadzili w powietrze komory gazowe i krematoria znajdujące się w Birkenau oraz podpalili baraki, w których przechowywali mienie po zamordowanych. Ewakuacją objęto również będące w budowie zakłady chemiczne w Dworach koło Oświęcimia.

1945 rok (19 stycznia) - wyprowadzenie z obozu ostatniego pieszego transportu ewakuacyjnego więźniów.

1945 rok (27 stycznia) - wkroczenie wojsk radzieckich do Oświęcimia.

 

 

 

 

To jest Twój tekst, możesz go zmienić w każdej chwili.